Skip to content Skip to footer
SPOWIEDŹ

Sakrament Pokuty i Pojednania

Okazja do spowiedzi pół godziny przed Mszą świętą.

W piątki od godziny 6.30 do godziny 18.00, a w soboty od godziny 17.00.

Sakrament pokuty ustanowił Pan Jezus w dniu zmartwychwstania, gdy stanął wśród Apostołów w Wieczerniku, tchnął na nich i powiedział: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20, 19-23).

W sakramencie pokuty Bóg przebacza grzechy popełnione po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie. Sakrament ten nazywany jest także:

– sakramentem nawrócenia,

– spowiedzią święta,

– sakramentem pojednania.

Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego. Aktami penitenta są:

– żal za grzechy – (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go „niedoskonałym”.

– spowiedź przed kapłanem – jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.

– postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia – kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa.

Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są:

– pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,

– pojednanie z Kościołem,

– darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,

– darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów

– pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,

– wzrost sił duchowych do walki ze złem.

Indywidualna i kompletna spowiedź z grzechów ciężkich oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób pojednania się z Bogiem i Kościołem.

Drogę powrotu do Boga nazywamy nawróceniem się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie poprawy na przyszłość. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże.